#JBCৰ_বাকৰিত_হেপাঁহৰ_এমুঠি_জোনাক ______________________________________ দেৱাশ্ৰী বৰা (#খণ্ড_৬০ সমাপ্ত) ___________________________ ৰাতিয়ে দিনটো ৰুমতে সোমাই থাকিলে,চকুৰ আগতে তাই ইমানদিনৰ পৰা দেখি থকা সপোনবোৰ যেন আজি চাৰষাৰ হৈ গ’ল৷চকুলোৱে বাট নেদেখা হ’ল৷তাই বিশ্বাসেই কৰিব পৰা নাই যে এদিন এনেকৈ অনুজে তাইক ব্ৰেকআপ দিব৷সেই অনুজ যি জীৱনে মৰণে একেলগে থকাৰ শপত খাইছিল সি আজি সন্দেহত ডুব গৈ তাইক এলাগী কৰিলে৷তাইৰ প্ৰথম ভুল আছিল যে অনুজে তাই আকৌ পলক সহায় কৰা কথাবোৰ গম পালে খং কৰিব বুলি তাৰ আগত মিছা কথা কৈছিল দ্বিতীয় ভুল এইটো আছিল যে পুৰনি সেইকথাবোৰ লুকুৱাবলৈ পুনৰ মিছা কথা কৈছিল৷কিন্তু যেতিয়া সচাঁ কথাবোৰ ক’ব খুজিছিল সি শুনিবই নুখুজিলে৷মনৰ দুখতে দুই তিনদিনলৈ ৰাশিয়ে ৰুমৰ পৰা ওলাইয়ে নাহিলে,ইমানৰ পাছতো ক’ৰবাত এটা আশাৰ চাকি জ্বলি আছিলে৷সেয়ে তাই এবাৰ হ’লেও এই কথাবোৰ অনুজক ক’বলৈ খুজিলে৷বুকুত বহুত সাহস বান্ধি কথাখিনি ক’বলৈ অনুজৰ ওচৰলৈ গ’ল কিন্তু অনুজে তাইৰ কোনো কথাই নুশুনো বুলি কৈ " তোৰ কাৰণে জোনাকী সংঘৰ ওচৰতে ৰুম এটা চাই থৈ আহিছো,তাৰ পৰা কলেজলৈ অহা যোৱা কৰিবলৈ সুবিধা হ’ব৷মায়ে আগতকৈ যথেষ্ট ভাল পাইছে আৰু চোৱাচিতা কৰিবলৈ মিনু আন্টি আছেই৷তই ইয়াৰ পৰা যাব পাৰ ,thanks for everything"বুলি ক’লে৷ৰাশিৰ বহুত খং উঠিলে৷সেয়ে এইখন ঘৰত নাথাকো বুলিয়েই কাপোৰ কানি পেক কৰিলে৷অনুজে ক’লে বুলিয়েই দুমাহৰ বাবে তাই যদি অন্য ক’ৰবাত থাকে তেনেহ’লে ঘৰৰ মানুহক কি বুলি ক’ব,আন নালাগে শেৱালি আন্টিক কিয় যায় তাৰ কাৰণ কি দিব৷মুঠৰ ওপৰত একোকে ভাবি পোৱা নাই৷সেয়ে খংতে ঘৰৰ পৰা ওলাই গ’ল,বহুদিনৰ অন্তত বক্সিং ক্লাছলৈ আহিছে৷নেখেলোঁ বুলিয়েই ভাবিছিল তথাপি আজি খংৰ প্ৰকোপত আহি বক্সিং ক্লাছৰ দুৱাৰদলিত ভৰি দিলেহি৷অফিচত coach জন বহি আছে তেওঁকেই পোনেই গৈ পুনৰ বক্সিং খেলাৰ কথাটো ক’লে৷ৰাশিৰ মুখত এইষাৰ কথা শুনি তেওঁ খুউব ভাল পালে ৷সেয়ে সুধিলে :"কেতিয়াৰ পৰা জইন কৰিবা" :"আজিৰ পৰা,যদি বেয়া নাপায় মই এতিয়াই অলপ সময় প্ৰেকট্ৰিছ কৰিব খুজোঁ" :"ofcouse এইবোৰ তোমালোকৰ কাৰণেই আছে,যদি তুমি continue কৰা তেন্তে তোমাৰ কাৰণে এটা অফাৰ আছে৷" :"কেনেকুৱা অফাৰ?" :"ছেপ্তেম্বৰত inter district tournament এখন হ’ব ,তাত জইন কৰিব পাৰিবা কিন্তু তৰৰ কাৰণে বহুত কষ্ট কৰিব লাগিব এতিয়াৰ পৰাই আৰু এইদৰে মাজতে এৰি আকৌ গুচি যাব নোৱাৰিবা৷তুমিটো জানাই ইমানখিনিলৈ আহিবলৈয়ো কিমান কষ্ট আৰু সাধনাৰ প্ৰয়োজন৷সেয়ে বেছি নকওঁ i hope you got it.'' অফিচৰ পৰা ওলাই আহি বহুদিনৰ মুৰত ক্লাছৰুমটোৰ আশেপাশে চাই তাই ব্যৱহাৰ কৰা ল’কাৰটোৰ পৰা গ্ল’বছযোৰ উলিয়াই পিন্ধি ল’লে আৰু তাইৰ সমষ্ট খং সেই punching bagটোতে উলিয়াই দিলে৷প্ৰায় দুইঘন্টামান পগলাৰ দৰে কোবাই ভাগৰোৱা হৈ পৰাত সেইখিনিতেই বহি লৈ চেপি চেপি বহু সময় কান্দিলে৷তাৰ পাছত অনুজহঁতৰ ঘৰত নাথাকোঁ বুলিয়েই অল্ড হোষ্টেলত ৰুম এটা বিচাৰি গ’ল৷বহুত ৰিকুৱেষ্ট কৰাৰ পাছত ৱাৰ্ডেনে বাকীথকা দিনকেইটা হোষ্টেলতে থাকিবলৈ পাৰমিশ্বন দিলে৷প্ৰায় আবেলিপৰত ঘৰলৈ আহি নিজৰ প্ৰয়োজনীয় দুই এপদ বস্তু বান্ধি ল’লে আৰু অনুজক ক’লেগৈ :"মই নিজৰ ৰুম নিজে থিক কৰিলোঁ,thankyou ইমান দিন থাকিবলৈ দিয়াৰ কাৰণে৷"অনুজে তাইক যাবলৈ বাধাদিব বুলি আগ্ৰহেৰে তাৰ ফালে চাই আছিল কিন্তু সি ক’লে"এইটো সময়ত যোৱাতকৈ কাইলৈ ৰাতিপুৱা যাবিগৈ"৷ৰাশিয়ে অবাক লাগি তাৰফালে চাই ৰ’ল,কিন্তু সি এবাৰো তাইৰ ফালে মুৰ নকৰিলে৷হয়তো অনুজে জানিছিল যদি সি এবাৰ তাইৰফালে চাই তেন্তে নিজকে ৰখাব নোৱাৰিব৷বহুত ভালপায় সেয়ে অভিমান কৰাত অলপো কৃপনালি নকৰে তথাপি ইমান ডাঙৰ ভুল কৰা পাছত ৰাশিক কেনেকৈ মাফ কৰে৷ভালপোৱাৰ বিনিময়ত মাফ কৰিলেও যে আপোনত্ববোৰ ক’ৰবাত হেৰাই যাব৷ পোৱা নোপোৱাৰ দুমুজাত তাৰ অন্তৰেও দিনে ৰাতিয়ে ৰাশিৰ বাবে কান্দিছে,তাইক বিচাৰিছে কিন্তু সি নোৱাৰে এতিয়া কোনোপধ্যেই তাইৰ সুখবোৰ বুটলিব৷ ৰাশিয়ে শেৱালি আন্টিক কেইদিনমানলৈ বক্সিং খেল এখনৰ বাবে যাব লগা হ’ল বুলি কৈ বুজাবনোৱাৰা দুখবোৰ সামৰি ওলাই আহিল হোষ্টেললৈ৷সচাকৈয়ে অনুজক সদায় কাৰণে হেৰুৱাই পেলোৱাৰ দুখটোৱে তাইক খুলি খুলি খাইছে৷এইদৰে সময়বোৰ পাৰ হ’ল৷তাই পগলাৰ দৰে খোৱা বোৱা বাদ দি মাত্ৰ খেলৰ প্ৰেক্টিছতেই ব্যস্ত থাকিবলৈ ল’লে৷এদিন হঠাৎ প্ৰেক্টিছ কৰি থাকোঁতে মুৰ ঘুৰাই সৰি পৰিলে৷তাৰ পাছত সকলোৱে মিলি তাইৰ মুৰত পানী দি মেলি থিক কৰিলে৷ডক্টৰৰ ওচৰলৈয়ো নিবলৈ খুজিছিল কিন্তু তাইহে যাবলৈ অমান্তি হ’ল৷সেইদিনাই ৰাতিলৈ হোষ্টেলত তাইৰ অৱস্থা প্ৰায় ভয়ংকৰ হ’বলৈ ধৰিলে৷জ্বৰে লগ নেৰা হ’ল তাৰ উপৰি বমি নোৰোৱা হ’ল,বুকুৰ বিষ, গা বিষত তাই যেন পেকুৱা লাগিল৷ততাতৈয়াকৈ তাইক ৰাতিয়েই JMCHত এডমিট কৰিব লগাত পৰিল৷লোকেল গাৰ্জেন হিচাপে শেৱালি আন্টিৰ নম্বৰ দি থোৱা হৈছিল সেয়ে ৰাতিপুৱা তেওঁলৈয়ো খবৰ দিয়া হ’ল৷তেওঁ কথাখিনি ভালদৰে বুজি নাপায় য’ত খেলিব গৈছিল তাতেই কিবা হোৱা বুলি ভাবিলে৷সেয়ে কথাবোৰ অনুজক ক’লেগৈ৷সি যিদৰে আছিল তেনেকৈয়ে দৌৰাদৌৰি কৰি মেডিকেল পালেগৈ৷ৰাশিৰ সন্মুখলৈ যাবলৈ সাহস গোটাব পৰা নাই সেয়ে ৰাশিথকা ৰুমটোৰ বাহিৰৰ পৰাই তাইক চাই চকুলো তুকিলে আৰু তাৰ পৰা গুচি আহিলে৷নোৱাৰে সি ৰাশিক এনেকৈ চাই থাকিব ৷তথাপি মনটোৱে নামানে বাবেই পুনৰ ঘুৰি গৈ ৰাশিৰ কাষ পালিগৈ৷অত্যন্ত দুৰ্বলতাৰ বাবে চেলাই দিব লগা হৈছে আৰু তাই শুই আছে তথাপি জ্বৰৰ ভমকত মাত্ৰ অনুজৰ নামহে লৈ আছে৷ৰাশিৰ লগত থকা লগৰ কেইজনীয়ে অনুজক কথাবোৰ কোৱাত কোনোবাখিনিত যেন তাৰ ঘন হ’ব ধৰা উশাহবোৰে গতি লৈছে৷ ৰাশিয়ে সাৰ পাই তাইৰ কাষত অনুজক দেখি মুখখন ফুলাই বেৰৰ ফালে মুৰ কৰিলে৷দুয়োটাই মৌন হৈ বহুসময় ৰুমটোত সোমাই থাকিল৷মৌনতাৰ দুৱাৰ খুলি অনুজেই সুধিলে :"অলপ ভাল পাইছনে?" :"হুম" :"কিবা খাবি নেকি?" :"নাখাওঁ" :"মই কিবাকিবি লৈ আহিছোঁ মন গ’লে খাই ল’বি" :"হুম" "মই যাওঁ তেতিয়াহ’লে,পইচা পাতিৰ দৰকাৰ হ’লে খবৰ দিবি" বুলি কৈ অনুজে ৰুমটোৰ পৰা ওলাই গ’ল৷শোকটোৱে বাৰেপতি খুন্দা মাৰি ধৰিছে বুকুৰ একোণত৷ভগাব নোৱাৰা এই দুখবোৰেই মানুহক খুলি খুলি খাই নাইকিয়া কৰি দিয়ে ৷ডক্টৰৰ লগত কথা পতাত চিন্তাৰ কোনো কাৰণ নাই বুলি ক’লে মাত্ৰ দুৰ্বলতাৰ বাবেহে এনেকুৱা হৈছে লগতে শৰীৰটো dehydrationত গুচি গ’ল সেয়ে এদিন ভৰ্ত্তি হৈ থাকিলেই ভালহ’ব বুলি ক’লে৷ৰাশিৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় দৰব পাতিবোৰ কিনি ৰাশিৰ লগৰকেইজনীৰ হাততে দি সি ঘৰলৈ আহিল৷ঘৰত থাকিও তাৰ শান্তি লগা নাই ,খোৱা বোৱা কৰিব পৰা নাই সেয়ে পুনৰ ৰাশিৰ ওচৰ পালেগৈ৷তাইৰ লগৰ কেইজনীক পঠিয়াই সিয়েই ৰাতিটো তাইৰ লগত থাকিলে৷যোৰ কৰি কিবাকিবি এটাও খোৱালে৷ ৰাতিপুৱা ডিচাৰ্জ ল’বলৈ ফ্ৰম পুৰাবলৈ আহোঁতে ৰাশিৰ ফোনটো তাৰ লগতে আছিল আৰু তেতিয়াই পলে ফোন কৰিলে আৰু অনুজে তাৰ লগত কথাপতাৰ পাছত জানিব পাৰিলে যে সি অ’তদিনে ভাবি থকা কথাবোৰ ভুল আছিল৷সি ৰাশিক মিছাকৈয়ে সন্দেহ কৰিলে৷তথাপি কোনোবাখিনিত মনটোৱে মানিলেও মগজুৱে মানি ল’ব বিচৰা নাই৷সেয়ে ৰাশিৰ ওচৰ পালেগৈ আৰু ৰাশিৰ হাতত হাত থৈ সুধিলে :"তই মোক কিবা ক’ম বুলি কৈছিলি নহয়,আজি মই টোৰ সব কথা শুনিম কিন্তু এবাৰলৈ কৈ দে তই মোৰ বাদে কাকো ভাল নাপাওঁ বুলি৷" ৰাশিয়ে লুকুৱাই থোৱা চকুলোবোৰ টোপটোপকৈ বৈ আহিল,মুখৰ মাত যেন কোনোবাখিনিত হেৰাই গ’ল আৰু অনুজক সাবটি ধৰিলে৷তথাপিও অভিমান কৰি কৈ গ’ল"মই ইমান ক’বলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ তই নুশুনিলিয়েই " :"ৰাশি নাকান্দিবি,ক’ কি হ’ল?" তাইৰ মুৰত হাত বুলাই ক’লে৷ :"তই গালি পাৰিবি বুলিহে লুকুৱাইছিলোঁ কথাবোৰ,তই মোক মনা কৰিছিলি যে পলৰ কথা বাদ দিবলৈ সেয়ে মই তোক তাক যদি help কৰিলো ক’লোহেতেন তেতিয়াহ’লে তই খং কৰিবি বুলিয়েই নক’লো৷তাৰ পাছত সেইটো লুকুৱাবলৈয়ে মই সিহঁতি যোৰহাট অহাৰ কথাটো নক’লো" :"তাৰমানে তই বেলেগ কাকো ভাল নাপাওঁ ন’হ মাত্ৰ এটা মিছা কথা লুকুৱাবলৈয়ে বাৰে বাৰে মিছা কথা কৈছিলি৷এবাৰো নাভাবিলে নে এইবোৰ যদি কেনেবাকৈ মই ওলোটাকৈ বুজো তেনেহ’লে কি হ’লহেঁতেন?" :"তোৰ ওপৰত বিশ্বাস আছিল নহ’ কিন্তু তই মোৰ বিশ্বাসেই ভাঙি পেলালি৷আমাৰ সম্বন্ধটো ইমান কেচাঁ আছিলনে?ইমান সহজে ভাঙি গ’ল৷" :"ভঙা নাই আৰু নাভাঙেও" :"তইয়েচোন ব্ৰেকআপ কৰি ঘৰৰ পৰাও উলিয়াই পঠাইছিলি,হুহ তোৰ মোৰ ওপৰত বিশ্বাস ইমানেই থুনুকা আছিলনে?আৰু তই মোক বেলেগৰ লগত সন্দেহ কৰিলি কেনেকৈ" খংতে তাৰ কলাৰটোত ধৰি তাক জুকাৰি দিলে৷ :"sorry মোৰ ভুল হৈ গ’ল,এবাৰ মাফ কৰি দে " :"নোৱাৰো যা!" সি তাইৰ আগত কাণত ধৰি উঠা বহা কৰিবলৈ ধৰিল তাকে দেখি ৰাশিয়ে খিলখিলাই হাহিঁ দিলে৷প্ৰেম ভালপোৱাৰ জীৱনত চলা প্ৰথমখন যুদ্ধ জয়ী কৰি সিহঁতি দুয়োটাই সুখী৷ডিচাৰ্জ লৈ অনুজে তাইক ঘৰলৈ লৈ আহিলে৷দৰৱতকৈয়ো মৰমে বেছি কাম কৰিলে সেয়ে খুউব সোনকালেই ভাল হৈ উঠিল৷দুদিনৰ পাছতে অনুজে পুনৰ ট্ৰেইনিংলৈ উভতিব সেয়ে যোৱাৰ আগত এবাৰ ৰাশিৰ লগত এটা সম্পূৰ্ণ দিন কটালে,সিহঁতৰ ভাললগা ঠাইবোৰ ফুৰিলে,ৰোমান্তিক মুভী চালেগৈ৷দিনটো একেলগে সময়বোৰ অতিবাহিত কৰি অনুজে সিহঁতৰ সম্বন্ধৰ কথাটো মাকক কোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে৷ "ৰাশি শুই উঠাই নাই নেকি জোৰোণ আহি পাবহিয়েই হ’ল" খুড়ীয়েকৰ মাতত সাৰ পাই গ’ল তাই ল’ৰাল’ৰিকৈ উঠি বিয়াৰ নিয়মবোৰত হাত দিলেগৈ৷পুৰনি স্মৃতিবোৰ ভাবি ভাবি কেতিয়ানো টোপনিগ’ল তাই গমেই নাপালে৷হয় আজি ৰাশি আৰু অনুজৰ বিয়া৷সুখদুখৰ মাজেৰে আঠবছৰ সম্পূৰ্ণ কৰি সিহঁতৰ সম্বন্ধটোক এটা নাম দিবলৈ ওলাইছে৷এই সম্পৰ্ক এতিয়া দুটি মনৰ নহৈ দুটি আত্মাৰ মিলন হ’ব৷বিয়াখনকলৈ সকলোৰে মনত উল্লাস আৰু আনন্দ৷ৰাশিয়ে পাৰ কৰা সময়খিনিত বহুত কষ্ট কৰিলে৷নেচনেলৰ সপোনটো পুৰ নহ’ল যদিও তাই আশা এৰি দিয়া নাই৷অসম আৰক্ষীৰ অধীনত Assistant police officerহিচাপে ৰাশিয়ে কৰ্মৰত লগতে অনুজৰো এটা ভাল নাম এটা ভাল ৰেংকত নাম আহিছে৷ (হোমৰ জুইক সাক্ষী কৰি আজি অনুজ আৰু ৰাশিৰ বিয়া হ’ব৷সিহঁতৰ যুগ্মজীৱন সুখীহোৱাৰ আপাহেৰে ইমানতে মোৰ এই উপন্যাসখনৰ সামৰণি কৰিছোঁ৷ আপোনালোকৰ মৰমবোৰৰ বাবে চিৰকৃতজ্ঞ হৈ ৰ’ম,মোৰ প্ৰথমখন ধাৰাবাহিক/উপন্যাসৰ প্ৰথমটো প্ৰয়াসক আদৰি যি মৰম দিলে সদায় মনত ৰৈ যাব৷লিখোঁতে বহুখিনি ভুলক্ৰতে ৰৈ গৈছে,ভুলবোৰ শুদ্ধৰাই সঠিক দিশ দেখোৱাৰ বাবে ধন্যবাদ৷আপোনালোকৰ মৰম শুভাষাবোৰৰ সৈতে ইয়াতেই উপন্যাস খনিৰ অন্ত পৰিছে৷আশা কৰোঁ আগলৈয়ো এইদৰেই সহায় সহযোগিতা আগৱঢ়াই যেন৷ধন্যবাদেৰে 🙏দেৱাশ্ৰী বৰা❤️❤️)