#JBCৰ_বাকৰিত_হেপাঁহৰ_এমুঠি_জোনাক ______________________________________ দেৱাশ্ৰী বৰা (#খণ্ড_৫৭) _____________________ ৰাশিৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো সময় জীয়াৰ অবিহনে আধৰুৱাকৈ হ’লেও যেনেতেনে চলি আছিল ৷তাই আগৰদৰে উৎপাত নকৰা হ’ল,যাওঁতে যাওঁতে জীয়াই যেন তাইৰ সমষ্ট maturityখিনি ৰাশিৰ বাবে এৰি থৈ গ’ল৷আজিকালি ৰাশিয়ে সকলো কথা বুজিব পাৰে,সকলোকে বুজে তথাপিও কোনোবাখিনিত নিজৰ মনৰ কষ্টবোৰ লুকুৱাই ৰাখে৷অনুজে মাজে সময়ে ৰাশিৰ মন ভাল লাগক বুলিয়েই হোষ্টেলৰ চুটিৰ দিনা অলপ উলিয়াই লৈ যায়৷সিহঁতৰ ঘৰলৈ নিবলৈয়ো বহুত চেষ্টা কৰিছিল কিন্তু তাই যাবলৈ মান্তিয়েই নহ’ল৷থিক একেদৰে এদিন সিহঁতি ৰেষ্টুৰেণ্ট এখনত খাবলৈ উলাই গৈছিল৷ৰাশিয়ে অনুজৰ ফোনটো লৈ কিবাকিবি চাই আছিল৷তেনেকুৱাতে gmailত indian armyৰ official idৰ পৰা অহা এটা মেইল পালে যে next weekৰ ভিতৰত যদি calling letterখনৰ কোনো উত্তৰ নাহে তেনেহ’ল cancel কৰি দিয়া হ’ব৷ৰাশিয়ে ভালদৰে বাকীবোৰ মেইলো চেক কৰিলে৷অলপকৈ খং উঠিছিল অনুজে তাইৰ পৰা কথা লুকুৱাইছে বুলি তথাপি নজনাৰ ভাও ধৰি সুধিলে: :"অনু দুমাহতকৈ ওপৰ হ’ল গ্ৰেজুৱেট হোৱা এতিয়া কি কৰিম বুলি ভাবিছ্ ?" :"চাওঁ কি ক’ৰো,বহুতত job apply কৰি থৈছোঁ কোনো response পোৱা নাই এতিয়ালৈকে,ভাবিছোঁ stenographyৰ course এটাকে কৰোঁ নেকি৷ :"আচ্ছা that means এতিয়ালৈকে একোৱেই পোৱা নাই নহ্ " :"yaah Ofcouse পোৱাহ’লে এনেকৈ বেকাৰ থাকোঁ নেকি?তইয়ো কি কথাবোৰ যে সুধি আছ,এইবোৰ এৰ্ তই ক’ ষ্টেটৰ খেলখনৰ কথা কি ভাবিলি?" তাই একো মাত নামাতি নোখোৱাকৈয়ে ওলাই আহিলে আৰু কি হ’ল জানিবলৈ তাইৰ পাছে পাছে অনুজো আহিলে আৰু সি তাইক সুধপুচ কৰাত ৰাশিয়ে তাৰ calling letter খনৰ কথাটো জানিলে বুলি গম পাই ক’লে :"এইখিনি সময়ত মই তোৰ লগত থকাতো বেছি জৰুৰী বুলি ভাবোঁ সেয়ে কোৱা নাছিলোঁ৷ আৰু বহুত job পাম,কিন্তু তোৰ এই সময়খিনি কেতিয়াও নাপাওঁ" :"সময়ে সুবিধা বাৰে বাৰে নিদিয়ে,এইটো তোৰ last chance আছিল indian.armyৰ কাৰণে এপ্লাই কৰাৰ,i dont want এইটো মোৰ কাৰণে spoil হওঁক" :"ৰাশি তই কথাবোৰ নুবুজ কিয়,জিদ নকৰিবি এতিয়া" :"সব বুজো আৰু এইটো মোৰ জিদ নহয় uncleৰ সপোনবোৰ তই পুৰাব লাগিব,তোৰ dream হয়,মই কেনেকৈ তোৰ dreamবোৰ নাইকিয়া কৰিব পাৰো,so তই যাব লাগিব " :"কিন্তু এইখিনি সময় তোৰ লগত থকাটো এই jobটোতকৈ বেছি জৰুৰী" :"মই থিকেই আছোঁ and everything is well settled,তই এতিয়া যদিও মোৰ কাৰণে নাযাওঁ বুলি ভাবিছ কিন্ত in future যদি কোনো job নাপাওঁ তোৰ guilty feel হ’ব,আৰু মই নিবিচাৰো তোৰ lifeৰ কোনো dream মোৰ কাৰণে skip হওঁক,তই যা" :"থিক আছে তেতিয়াহ’লে মই calling letterখনৰ responseকৰিম৷ কেতিয়া report কৰিব লাগিব বুলি কৈছে?" "এসপ্তাহৰ পাছত"বুলি কৈ ৰাশিৰ চকুপানী বৈ আহিল৷যদিও তাই নিজেই তাক যাবলৈ force কৰিছে তথাপিও তাইৰ বুকুখন শোকত খুন্দা মাৰি ধৰিছে৷আপোন মানুহবোৰৰ পৰা দুৰত থকাতো কিমান কষ্টকৰ জীয়াক হেৰুৱাই ভালদৰে বুজি উঠিছে কিন্তু এতিয়া প্ৰিয়জন আতৰি যাব কাষৰ পৰা,সদায়ৰ বাবে নহ’লেও তাৰ অনুপস্থিতিয়ে আমনি কৰিব৷ৰুমলৈ আহি সেই কথাবোৰকে ভাবি থাকিল৷সেই সপ্তাহটোৰ একমিনিট সময়ো নষ্ট নকৰাকৈ তাই মাত্ৰ অনুজৰ লগতেই যিমান পাৰে সিমান সময় কটালে৷অনুজে যাবৰ দিনা ট্ৰেইন ষ্টেছনৰ কাষতে কোনেও নেদেখাকৈ ৰাশিক প্ৰথমবাৰৰ বাবে কপালত এটা চুমা আকি থৈ গ’ল৷দুখৰ মাজতো যেন সেই চুমাটোত সুখ আছিল৷প্ৰথমবাৰ অনুজৰ উঠৰ পৰশে তাইক আমনি কৰিছিল৷যদিও অনুজে যোৱাৰ দিনা তাই সৰু ছোৱালীৰ দৰে গোটেই ৰাতিটো গাৰুটোক সাৱটি ফেকুঁৰি ফেকুঁৰি কান্দিছিল তথাপিও যেন অন্তৰাত্মাই তাইক সাহস দিছিল৷কাৰণ অনুজে তাৰ সপোন পুৰ কৰিবলৈহে গৈছে যি সপোনৰ লগত তাইৰ ভৱিষ্যতটো জড়িত হৈ আছে,তাই সমষ্ট জীৱনটো নিৰ্ভৰ হৈ আছে৷ অনুজে যোৱাৰ পাছৰ পৰা তাই সদায় এবাৰ হ’লেও শেৱালি আন্টিৰ খবৰ লয়৷অকলশৰীয়া মানুহজনীয়ে কি কৰিছে সুধাপুচা কৰি তেওঁক সাহস দিয়ে৷যদিও তাই নিজেও অকলশৰীয়া তথাপিও তাইৰ কাষত বন্ধুত্বৰ ছাঁবোৰে লগ নেৰে কিন্তু শেৱালি আন্টিৰ কাষত এতিয়া কোনো নাই৷হয় তেওঁৰ জীৱনতো বহুত মানুহ আছে তথাপিও তেওঁৱো কোনোবাখিত অকলশৰীয়া৷বয়স হৈ অহাৰ লগে লগে তেওঁৰ আপোনবোৰো নিজৰ নিজৰ জীৱনত ব্যস্ত ৷তাই যদিও আন্টিৰ লগতে গৈ থাকিবলৈ বিচাৰে কিন্তু জীয়াৰ স্মৃতিবোৰে সেইখন ঘৰত আমনি কৰিব বুলিহে আতৰত আছে৷অনুজ বৰ্তমান ট্ৰেইনিংত আছে সেয়ে মবাইল লগত থ’বলৈ দিয়া নাই,তাত গৈ পায়েই মবাইলটো জমা দিলে৷তথাপি দেওবাৰটোত খন্তেকৰ বাবে পি.চি.অ’ এটাৰ পৰা কথা পাতে সেয়ে তাইয়ো বৰ অধীৰ আগ্ৰহেৰে এই দেওবাৰটোৰ বাবে ৰৈ থাকে৷ সময়বোৰ উৰি যোৱাদি পাৰ হৈ গৈছে৷সময়ৰ লগত ঘাঁবোৰো শুকাই আহিছে৷জীয়া ঢোকোৱাৰ ছয়মাহেই পুৰ হ’ল,চাৰিমাহৰ পৰা অনুজৰ লগতো খুউব কষ্টৰে সপ্তাহত এদিনহে কথা পাতিবলৈ পৰা যায়৷নতুন বছৰত কলেজ বন্ধদিয়াৰ সময়খিনিত তাইয়ো ঘৰলৈ গৈছিলহে যোৰহাটৰ পৰা খবৰ আহিল যে শেৱালি আন্টিৰ বাথৰুমত পিচলি পৰি ককালঁটো অলপকৈ fracture হ’ল৷খবৰটো পাইয়ে তাইয়ো ল’ৰালৰিকৈ ঘৰৰ পৰা আহিল সঞ্জীৱনী নাৰছিং হোমলৈ৷তাতে আন্টিৰ লগত কথা বতৰা পাতি কেনেকৈ কি হ’ল জানিব পাৰিলে৷কাষৰ মানুহঘৰৰ ৰমলা খুড়ীয়ে হস্পিতালত এডমিট কৰিলেহি আৰু চোৱাচিতাও তেওঁৱেই কৰি আছে৷সেয়ে দুদিনমান তাইয়ে আন্টিৰ লগত থকাৰ কথা ভাবিলে৷অনুজলৈ ক’ল কৰিও কথাটো জনালে৷মাকৰ দুখৰ সময়ত লগ দিব নোৱাৰি অনুজৰ বেয়া লাগিছিল তথাপিও ৰাশিয়ে নিজৰ মনৰ অশান্তিবোৰ পাহৰি মাকক চোৱাচিতা আৰু সহায়ৰ বাবে পুনৰ সিহঁতৰ ঘৰত থকাৰ কথাটো কোৱাত বৰ শান্তি পাইছিল৷সেইসময়ত যেন তাতকৈ সৌভাগ্যবান আন কোনোৱেই হ’ব নোৱাৰে৷এসপ্তাহ হস্পিতালত থোৱাৰ পাছত শেৱালি আন্টিক ঘৰলৈ অনাৰ সুবিধা কৰিলে৷আন্টিৰ সম্বন্ধীয় ভনীয়েক এজনীও চোৱাচিতাৰ বাবে দুদিনমানলৈ আহিছে৷সেই সুযোগতে তাইয়ো ঘৰৰ পৰা কাপোৰকানিবোৰ লৈ আনিলেগৈ৷কাৰণ এতিয়া শেৱালি আন্টিৰ কাষত কোনোৱেই নাই,অনুজৰ দেউতাকো অকলশৰীয়া আছিল ৷যদিও আন্টিৰ মাকৰ ফালৰ মানুহ দুনুহ খবৰ ল’বলৈ বুলি আহিছে কিন্তু কাৰো সময় নাই সদায় চোৱাচিতা কৰিবলৈ,সকলো নিজৰ জীৱনত ব্যস্ত৷আন্টিৰ ভায়েকে যোৰহাটত আহি থাকিব নোৱাৰাৰ বাবে গুৱাহাটীলৈ নিয়াৰ কথা কৈছিল যদিও এক,দুমাহলৈ ট্ৰেভেল কৰিবলৈ ডক্টৰে মনা কৰাৰ বাবে তেওঁৱো অসহায় ৷আনফালে ডক্তৰে সম্পূৰ্ণৰূপত বেডৰেষ্ট লিখি দিয়াৰ বাবে আন্টিও অসহায় ৷সেয়ে ৰাশিয়ে সকলো ভাবি গুণি পুৰনি কথাবোৰ পাহৰি অনুজহঁতৰ ঘৰতে থাকিবলৈ আহিল৷(আগলৈ) (বিশেষ কাৰণত দুদিনমান পষ্ট দিয়া নাছিলোঁ সেয়ে বেয়া নাপাব আৰু কেনেকুৱা হৈছে জনাবচোন৷দুই এটা খণ্ডতেই খুউব সোনকালেই শেষ কৰিম৷আপোনালোকৰ মৰমবোৰৰ বাবে চিৰকৃতজ্ঞ হৈ ৰ’ম )